The adventures of Africa
Door: dieuwertjevangerven
Blijf op de hoogte en volg Dieuwertje
12 Maart 2012 | Gambia, Banjul
Ik vond het weer eens tijd om een verslag te plaatsen. Waar zal ik beginnen….
Het was een indrukwekkende, leuke en boeiende week. We zijn begonnen in het Psychiatrisch ziekenhuis; Tanka Tanka. Op dinsdag hadden we een afpsraak met de Headnurse (Anne Marie) om wat dingen door te spreken en afspraken te maken, daarna zijn we meteen begonnen op de werkvloer.
WOW Ik heb mijn ogen uitgekeken, wat een wereld van verschil met de Nederlandse psychiatrie. Alle soorten ziektebeelden zitten door elkaar: Schizofrenie, epileptische cliënten, depressies, manische cliënten en ze lopen allemaal rond op hetzelfde terrein. Wel is er verschil gemaakt tussen mannen en vrouwen, die hebben allebei een eigen kant met slaapzalen, douches en toiletten. Maar alle cliënten krijgen wel allemaal bijna dezelfde medicatie ongeacht het ziektebeeld: Haldol, Akineton en soms carbamazepine.
’s ochtends beginnen we met de medicatie uit zetten voor de hele dag. Dan zitten de stagiaires uit gambia, Renee en ik en de verpleegkundigen om een tafel en worden er wat strips op tafel gelegd en uitdrukken maar… Dan komt het uitdelen.. alle medicatie bakjes worden op een karretje gezet en naar buiten gereden. Iedereen heeft een paar bakjes in de hand, en dan worden de namen over het terrein geroepen en de cliënten komen hun medicatie halen. Renee en ik mochten de eerste dag ook al mee medicatie uitdelen.
Ook hebben we al een aantal opnames meegemaakt, de cliënten worden meestal door de politie binnengebracht, en waar mijn mond ook van open viel is dat ze de cliënt hier letterlijk ‘plat’ spuiten (kalmerend middel meteen in de bloedbaan) dit doen ze bij elke nieuwe opname daarna slapen de cliënten een tijd, en dan wordt er verder gekeken hoe en wat.
ze vroegen nog of wij ook een keer IV wilden spuiten, maar dit hebben we geweigerd.. ten eerste omdat ik mezelf niet bekwaam voel om dat te doen, en ten tweede omdat ik al heb gezien dat 2 verpleegkundigen zich met een vuile naald hebben geprikt omdat cliënten terugtrekken of agressief worden. Hier doen ze trouwens niet moeilijk over, gewoon het bloed uit het prikgaatje duwen dan is het vuil van de naald er wel uit.. en daarbij: dood ga je toch inshallah (gods wil)… Yeah right…
Opzich is het systeem goed voor Afrikaanse begrippen, want er is medicatie en een psychiater uit Cuba aanwezig. Cliënten kunnen naar huis als ze ‘beter’ zijn en dit duurt meestal rond de 2 maanden. De cliënten krijgen drie keer per dag te eten en er is dagbesteding zoals een tuintje en een ruimte met wat spelletjes en een TV. Alleen de activiteitenbegeleidster doet niet zoveel, vandaag lag ze bijvoorbeeld op een bankje te slapen haha.
Ook worden de separeer cellen bijna nooit gebruikt.
Wat betreft privacy deze is er Nul, zero, niks! Tijdens een consult komen er cliënten binnengewandeld en gaan erbij zitten, of bij een nieuwe opname helpen andere cliënten de binnen gebrachte cliënt in bedwang te houden. Dit is voor ons eigenlijk onvoorstelbaar. Maar het is zo.
We leren hier veel, ook wat betreft de mentaliteit en manier van omgaan met het leven eigenlijk.
Verder hebben we ook nog gebruik gemaakt van onze vrije tijd, en naar het strand geweest, en geprobeerd om in het Senegambia hotel te gaan zwemmen. Helaas zag een bewaker ons en vroeg naar de sleutel. Ik zei dat Renee die had.. dus renee ‘zoekt ‘ in haar tas.. maar kon het niet vinden. De bewaker vroeg op welke kamer we verbleven.. uhm kamer 7. Dat kon dus niet.. want de man werkte er al 10 jaar en had nog nooit kamer nummer 7 gezien, die bestond dus niet. We werden vriendelijk verzocht om ergens anders te gaan zwemmen. Nou toen zijn we maar naar het strand van Senegambia gegaan.. wat ook leuk was!
Afgelopen weekend hebben we een lekker en leuk vrij weekend gehad. We zijn met alle studenten opstap geweest in Senegambia we hadden Balla en Kebba vrijdag avond meegenomen. Dit zijn twee jongens van het compound waar wij verblijven. Super aardige jongens, en ze hebben de hele avond gedanst.
Zondag zijn we naar de sleuteloverdracht van de ambulance geweest, deze wordt gedoneerd aan een dorpje; Sifou. Ellen (eigenaar ambulance, deze is ook komen rijden naar Gambia) had ons uitgenodigt om met alle studenten te komen kijken naar de sleuteloverdracht. Nou goed..we dachten dat duurt een uurtje. Écht niet.. want als Gambianen iets te vieren hebben, dan doen ze het ook goed. Na een zit van 3,5 uur was al het gespeech, muziek, geklap en gedans dan afgelopen. Als laatst mochten er wat blocnotes uitgedeeld worden aan de kinderen, dit had ik beter niet kunnen doen want er ontstond een grote chaos. 200 kinderen die er allemaal een wilde, en mij omver liepen elkaar schopten en sloegen om er maar zo snel mogelijk eentje te krijgen. Dus toen heeft een politie agent hen tot de orde geroepen en netjes in een rijtje gezet. Toen was het een georganiseerde chaos. En hebben ze allemaal een blocnote gekregen.
Deze week gaan we nog in het psychiatrisch ziekenhuis werken, en vanaf volgende week gaan we naar Senegal om op een verpleegkunde opleiding te gaan kijken, psychiatrische instelling en een tehuis voor autistische kinderen. Na die week zitten we een lang weekend in Cap skirring (weet niet of ik het zo goed schrijf) maar dat blijkt het Zandvoort van Senegal te zijn, en zijn we met de hele groep bij elkaar om even bij te tanken in een goed hotel. Daarna gaan we weer terug naar Gambia.. en zijn we alweer 2,5 week verder.
Dit was het weer voor vandaag,groetjess
X Dieuw
Het was een indrukwekkende, leuke en boeiende week. We zijn begonnen in het Psychiatrisch ziekenhuis; Tanka Tanka. Op dinsdag hadden we een afpsraak met de Headnurse (Anne Marie) om wat dingen door te spreken en afspraken te maken, daarna zijn we meteen begonnen op de werkvloer.
WOW Ik heb mijn ogen uitgekeken, wat een wereld van verschil met de Nederlandse psychiatrie. Alle soorten ziektebeelden zitten door elkaar: Schizofrenie, epileptische cliënten, depressies, manische cliënten en ze lopen allemaal rond op hetzelfde terrein. Wel is er verschil gemaakt tussen mannen en vrouwen, die hebben allebei een eigen kant met slaapzalen, douches en toiletten. Maar alle cliënten krijgen wel allemaal bijna dezelfde medicatie ongeacht het ziektebeeld: Haldol, Akineton en soms carbamazepine.
’s ochtends beginnen we met de medicatie uit zetten voor de hele dag. Dan zitten de stagiaires uit gambia, Renee en ik en de verpleegkundigen om een tafel en worden er wat strips op tafel gelegd en uitdrukken maar… Dan komt het uitdelen.. alle medicatie bakjes worden op een karretje gezet en naar buiten gereden. Iedereen heeft een paar bakjes in de hand, en dan worden de namen over het terrein geroepen en de cliënten komen hun medicatie halen. Renee en ik mochten de eerste dag ook al mee medicatie uitdelen.
Ook hebben we al een aantal opnames meegemaakt, de cliënten worden meestal door de politie binnengebracht, en waar mijn mond ook van open viel is dat ze de cliënt hier letterlijk ‘plat’ spuiten (kalmerend middel meteen in de bloedbaan) dit doen ze bij elke nieuwe opname daarna slapen de cliënten een tijd, en dan wordt er verder gekeken hoe en wat.
ze vroegen nog of wij ook een keer IV wilden spuiten, maar dit hebben we geweigerd.. ten eerste omdat ik mezelf niet bekwaam voel om dat te doen, en ten tweede omdat ik al heb gezien dat 2 verpleegkundigen zich met een vuile naald hebben geprikt omdat cliënten terugtrekken of agressief worden. Hier doen ze trouwens niet moeilijk over, gewoon het bloed uit het prikgaatje duwen dan is het vuil van de naald er wel uit.. en daarbij: dood ga je toch inshallah (gods wil)… Yeah right…
Opzich is het systeem goed voor Afrikaanse begrippen, want er is medicatie en een psychiater uit Cuba aanwezig. Cliënten kunnen naar huis als ze ‘beter’ zijn en dit duurt meestal rond de 2 maanden. De cliënten krijgen drie keer per dag te eten en er is dagbesteding zoals een tuintje en een ruimte met wat spelletjes en een TV. Alleen de activiteitenbegeleidster doet niet zoveel, vandaag lag ze bijvoorbeeld op een bankje te slapen haha.
Ook worden de separeer cellen bijna nooit gebruikt.
Wat betreft privacy deze is er Nul, zero, niks! Tijdens een consult komen er cliënten binnengewandeld en gaan erbij zitten, of bij een nieuwe opname helpen andere cliënten de binnen gebrachte cliënt in bedwang te houden. Dit is voor ons eigenlijk onvoorstelbaar. Maar het is zo.
We leren hier veel, ook wat betreft de mentaliteit en manier van omgaan met het leven eigenlijk.
Verder hebben we ook nog gebruik gemaakt van onze vrije tijd, en naar het strand geweest, en geprobeerd om in het Senegambia hotel te gaan zwemmen. Helaas zag een bewaker ons en vroeg naar de sleutel. Ik zei dat Renee die had.. dus renee ‘zoekt ‘ in haar tas.. maar kon het niet vinden. De bewaker vroeg op welke kamer we verbleven.. uhm kamer 7. Dat kon dus niet.. want de man werkte er al 10 jaar en had nog nooit kamer nummer 7 gezien, die bestond dus niet. We werden vriendelijk verzocht om ergens anders te gaan zwemmen. Nou toen zijn we maar naar het strand van Senegambia gegaan.. wat ook leuk was!
Afgelopen weekend hebben we een lekker en leuk vrij weekend gehad. We zijn met alle studenten opstap geweest in Senegambia we hadden Balla en Kebba vrijdag avond meegenomen. Dit zijn twee jongens van het compound waar wij verblijven. Super aardige jongens, en ze hebben de hele avond gedanst.
Zondag zijn we naar de sleuteloverdracht van de ambulance geweest, deze wordt gedoneerd aan een dorpje; Sifou. Ellen (eigenaar ambulance, deze is ook komen rijden naar Gambia) had ons uitgenodigt om met alle studenten te komen kijken naar de sleuteloverdracht. Nou goed..we dachten dat duurt een uurtje. Écht niet.. want als Gambianen iets te vieren hebben, dan doen ze het ook goed. Na een zit van 3,5 uur was al het gespeech, muziek, geklap en gedans dan afgelopen. Als laatst mochten er wat blocnotes uitgedeeld worden aan de kinderen, dit had ik beter niet kunnen doen want er ontstond een grote chaos. 200 kinderen die er allemaal een wilde, en mij omver liepen elkaar schopten en sloegen om er maar zo snel mogelijk eentje te krijgen. Dus toen heeft een politie agent hen tot de orde geroepen en netjes in een rijtje gezet. Toen was het een georganiseerde chaos. En hebben ze allemaal een blocnote gekregen.
Deze week gaan we nog in het psychiatrisch ziekenhuis werken, en vanaf volgende week gaan we naar Senegal om op een verpleegkunde opleiding te gaan kijken, psychiatrische instelling en een tehuis voor autistische kinderen. Na die week zitten we een lang weekend in Cap skirring (weet niet of ik het zo goed schrijf) maar dat blijkt het Zandvoort van Senegal te zijn, en zijn we met de hele groep bij elkaar om even bij te tanken in een goed hotel. Daarna gaan we weer terug naar Gambia.. en zijn we alweer 2,5 week verder.
Dit was het weer voor vandaag,groetjess
X Dieuw
-
12 Maart 2012 - 22:34
Renée :
Haa Dieuwie!
was echt benieuwd naar je psychiatrie verhaal.. Vet man!
Wel heel anders dan hier.. helemaal dat cliënten helpen nieuwkomers in bedwang te houden!
Veel leren doe je er zeker!
Nog veel plezier!!! En genier ervan!
Groetjes Lau en Renée
-
13 Maart 2012 - 07:59
Chris De Haas:
Onvergetelijke ervaringen lijkt me.
Fijn dat je er zo positief naar kunt kijken.
Veel succes, Renee en Dieuwertje! -
13 Maart 2012 - 21:17
Elise:
Heee lieve dieuwertje.
Wat een geweldig bijzonder verhaal weer. Moet soms ook wel een beetje lachen hoe je het zo typt hahah. Maar heel veel plezier nog en super lief dat je even belde vandaag! Liefsss van ons -
14 Maart 2012 - 15:20
Roger Van Houtum:
Ha Dieuwertje!
Da's nog es wat anders dan LZW hè!
Lijkt me een onvergetelijke ervaring om straks mee te nemen naar je werk hier in NL. Vooral als mensen weer eens klagen op de activering ;-)
Roger -
15 Maart 2012 - 15:19
Maartje Van Den Hurk:
Hoi Dieuwertje en Rennee,
Jeetje zeg, ik ben er helemaal stil van van al die indrukwekkende verhalen die je schrijft. Wel erg boeiend, maar ook heftig zeg. Ik kan me voorstellen dat jullie heel erg veel beleven. M.n. die verhalen over medicatieverstrekking is bijna onmenselijk zeg. Goed om te lezen dat jullie niet IV spuiten. Ik wens jullie voor de komende tijd weer heel veel plezier en nieuwe ervaringen toe.
Groetjes Maartje van den Hurk -
18 Maart 2012 - 15:07
Gulistan En Monique :
we lezen met verbazing je fijne verhalen!! Da 's beter als hier;-) Als de zon maar schijnt....Veel succes daar, groetjes vanuit open volwassen Oss
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
